De Mount Batur is één van de bekendste vulkanen van Bali. Dit omdat veel toeristen de vulkaan beklimmen. De Balinezen noemen het de Gunung Batur en is 1717 meter hoog. Uiteraard kan je de vulkaan op ieder moment van de dag beklimmen, maar hoe gaaf is het om dit in de nacht te doen, zodat je de zon op ziet komen! Wij hebben deze vulkaan getrotseerd en delen hier onze ervaring met jou!

MOUNT BATUR TRACKING

‘S nachts om 01:00 uur rinkelde de wekker. Een uurtje later werden we opgehaald met een mini busje voor 10 personen. Het busje zat al vol met andere reizigers, dus mochten wij naast de chauffeur plaats nemen. Midden in de nacht is het oh zo drukke Ubud verandert in een compleet andere stad. De straten zijn verlaten, waardoor onze chauffeur het gaspedaal aardig wist te vinden. Met gaten in de weg, slingerende bochten, geen zicht op een eventuele tegenligger en frontaal zicht voelde ik me erg misselijk. Gelukkig was er na ongeveer een kwartier rijden een stop. Bij een restaurantje kregen we een kopje koffie met een heerlijke pisang goreng. Toen we weer in mochten stappen hebben we gelukkig een plekje achterin het busje weten te bemachtigen dankzij onze chauffeur. Het stel dat nu op onze plek zat, had het tijdens het vervolg van de reis erg zwaar, #Sorrynotsorry.. Na 3 kwartier rijden, waren we aangekomen op de parkeerplaats waar we na vele uren weer terug zouden keren. We kregen een zaklamp, een lunchpakket voor op de top van de vulkaan en een flesje water. Ook werden er 3 begeleiders aan onze groep van 10 voorgesteld. Het is namelijk niet de bedoeling dat je deze klim op eigen houtje gaat maken. Er zijn in het verleden toeristen verdwaald en omgekomen. Op zo’n moment is de gids je beste vriend. Let’s go! Schreeuwde één van de begeleiders. Daar gingen we dan.. met 3 begeleiders en de groep de nog altijd actieve Batur vulkaan van 1717 meter hoog trotseren. We moesten vanaf de parkeerplaats eerst zo’n 20 minuten lopen naar het begin van het pad. We liepen door een dorpje waar veel landbouw geproduceerd wordt. We roken de geur van bieslook en zagen wat peper plantages. De paden waren vlak maar er staken behoorlijk wat stenen uit. Je zaklampje komt aan het begin van de tour dus ook meteen van pas. 20 minuten later begint het echte werk. De klim omhoog duurt zo’n 2 uur en begint met een pad van losliggende kleine stenen. Na een uur wandelen haakten de eerste 2 stellen al af. Één van de begeleiders stelde voor om met hen terug te gaan en op de parkeerplaats te wachten tot de rest van de groep weer terug zou zijn. Wij vervolgden onze weg vol moed. De begeleiders motiveerde ons en stopten even wanneer we echt niet meer verder konden. Er stond wel aardig wat druk achter om vóór 06:00u op de top te zijn, want natuurlijk wil je de zon op zien komen. In de verte zagen we een slinger van zaklampjes van de toeristen die al een stuk verder waren dan ons. Daaraan zagen we dat we nog een heel stuk te gaan hadden. We zijn rond 05:30 uur aangekomen op de stop vanwaar de zonsopgang bekeken kan worden. Helaas was dit nog niet de top. Dat was nog een klim omhoog. Ik had het zelf erg zwaar, was helemaal nat van zweet en kon wel janken, maar toch zijn we verder gegaan. Het stenen pad veranderde in een korrelig zand pad. Uitglijden doe je hier al snel en je moet echt goed de grippunten zoeken, zodat je niet naar beneden lazert. Na 2,5 uur bikkelen kwamen we om 05:45 uur  dan eindelijk aan op de top van de Gunung Batur en kon het genieten beginnen. De zon kwam langzaam door de bewolking heen en iedereen begon te juichen. Dat is zo’n magisch moment. Vol trots keken we om ons heen wat we hadden bereikt. Het was ijskoud op de top, maar met de komst van het zonnetje goed uit te houden. De horizon had een mengsel van de kleuren roze, blauw, oranje en paars. Er stonden wat bankjes boven, zodat je even uit kon rusten en van het uitzicht kon genieten.
Nou was de top bereikt, maar je moet natuurlijk ook nog terug. Dat moest ook weer via hetzelfde pad waarmee je ook omhoog gekomen bent. Een geruststelling: het vergt niet zoveel energie als de weg naar boven. Helaas gaat wel bijna iedereen tegelijk naar beneden. Het eerste stuk naar beneden is weer de zandweg. Met hele kleine stapjes blijf je overeind, maar maak je grotere stappen, dan brokkelt het zand af onder je schoenen. Hierdoor lig je al snel plat. Met zoveel mensen tegelijk geeft dit natuurlijk een domino effect. Goed oppassen tijdens de reis naar beneden. Ook is het tijdens de trip terug natuurlijk weer licht. Halverwege stopten we bij een enorm grote krater. Hier liepen wilde honden rond, bergaapjes en zelfs kippen! Onze gids had wat kleine banaantjes in de tas die ze aan ons gaf. Dit leverde leuke foto momentjes op.
Hoe meer we naar beneden zakten, hoe aangenamer de temperatuur werd. De trui kon op een gegeven moment weer uit en we kwamen steeds dichterbij de parkeerplaats. Op het laatste stuk werden we nog getrakteerd op een enorm mooi uitzicht over het Batur meer. Rond 11:30 uur kwamen we weer aan bij de parkeerplaats. Wat was dit een zware maar ontzettend mooie ochtend!
Excursiekosten 150.000 Rupiah p.p. (€ 24,00) inclusief transfer. Neem een trui of vest mee en doe goede wandelschoenen aan!
X
© 2024 - Martine Tomassen - Alle rechten voorbehouden